Page 26 - TSULib E-Magazine
P. 26

22
                                                     ผศ.ดร.พรไทย ศิริสาธิตกิจ

                                        ผู้ช่วยอธิการบดีฝ่ายสื่อสารองค์กรและองค์กรสัมพันธ์
                                                  VIP fanclub @ TSU Library






                                                                   อาจารย์ได้อะไรจากการอ่าน?
                                                                        ผ ม คิดว่ำกำรอ่ำนหนังสือนอกจำก
                                                                   ช่วยเพิ่มควำมรู้ สร้ำงควำมเพลิดเพลินแล้ว

                                                                   ส ำหรับผมเชื่อว่ำการอ่าน คือ การเพิ่ม
                                                                   ทักษะการรับฟังอย่างครุ่นคิด

                                                                   มีวิจารณญาณและอ่อนโยนให้ตัวเอง

                                                                   เพรำะตัวหนังสือมันเพิ่มแง่มุม เงื่อนไขที่
                                                                   หลำกหลำยของผู้คนต่ำงๆ  ให้เรำรับรู้

       จุดเริ่มต้นของการอ่านของอาจารย์....อะไรที่ส่งผลให้เริ่มต้น  กำรอ่ำนจึงเป็นพื้นฐำนส ำคัญของกำรคิด พูด
       รักการอ่าน?                                                 เขียน และกำรรับฟัง อย่ำงลึกซึ้ง และทักษะที่ว่ำ

           เรื่องนี้คงต้องเล่ำย้อนไปตอนเด็กๆ ครับ ตอนเด็กผมเกิด    นี้คือ สิ่งที่มนุษย์ต้องมีในกำรอยู่ร่วมกัน
       ในหมู่บ้ำนเล็กๆที่ไม่มีไฟฟ้ำใช้ ไม่มีโทรทัศน์ ผมและพี่ๆต้องใช้  ในควำมคิดของผม

       ตะเกียงน้ ำมันอ่ำนหนังสือจนถึง ม. 3 แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคอะไร
       นะครับ เมื่อจ าความได้ที่บ้านผมก็มีหนังสือวางอยู่เป็น

       ส่วนหนึ่งของบ้านแล้ว เพราะคุณพ่อคุณแม่ผมเป็นครู
       และชอบอ่านหนังสือ หนังสือเล่มแรกที่ผมอ่านจบ

       ตอนเรียนประถม คือ เรื่องบักเซียงน้อย เขียนโดย

       ค าหมาน คนไค ครับ ซึ่งขียนถึงชีวิตของเด็กคนหนึ่งที่อยู่
       ในหมู่บ้ำนห่ำงไกลและขำดแคลนในภำคอีสำน ผมอ่ำนแล้วก็รู้สึก

       อินมำกๆ ครับ เดำว่ำคงเป็นเพรำะชีวิตบักเซียงมีส่วนคล้ำยผม
       ประกอบกับช่วงเด็กๆ ผมมีเพื่อนเล่นเป็นคนอีสำนที่มำรับจ้ำง

       ท ำงำนสวนยำงที่บ้ำนหลำยคน ดังนั้น จุดเริ่มต้นแรกในกำรอ่ำน
       ของผม คือ ที่บ้ำนครับ โดยนอกจำกที่บ้ำนแล้ว ก็มีอีก 2 ที่
       ซึ่งเป็นเหมือนแหล่งเรียนรู้วัยเด็กของผม คือ ร้ำนค้ำของ

       ป้ำพลอยที่มีหนังสือพิมพ์รำยวันให้อ่ำน เพียงแต่เรำต้องซื้อ
       น้ ำหวำนหรือขนมที่ร้ำนเป็นใบเบิกทำงสักนิด ที่นี่ผมชอบอ่ำน

       ข่ำวต่ำงประเทศและข่ำวกีฬำมำกที่สุด อีกสถำนที่ คือบ้ำนพี่สำวผม
       ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องตั้งที่อยู่ติดกัน เธอเรียนจบแค่ชั้น ป.4 แต่เป็น
       ช่ำงเย็บผ้ำฝีมือดีประจ ำหมู่บ้ำนและโลกกว้ำงมำก บ้ำนของเธอ

       มีหนังสือที่รำวๆ 500 เล่มได้ครับ เสำร์อำทิตย์ผมก็ไปอยู่ที่บ้ำนเธอ
       ดังนั้นนอกจำกโรงเรียนแล้ว 3 สถำนที่ที่ว่ำมำคือจุดเริ่มต้น

       ในกำรอ่ำนที่ส ำคัญของผมครับ
   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31